gectigimiz hafta bosna'dan geldigimizden beri yeni bir hal uzereyim. sanki yine bir devri kapadim zihnen, bir digerini actim.

bosna'ya gitmemle ilgisi var midir bilmem de, zor gunler bekliyor beni. bir kere dusuncesi zihne girince, bilirim yiyip bitiriyor.

ben anlatamiyorum ya, kitaplar yetisiyor imdadima.

"..pek yerlesik bir ruh degilim, yeirmden kimildamayi severim, bir kurumda dort yildan fazla kaldigim olmadi. bu dunyada ic rahatim yerinde oldugu soylenemez. dunyadaki gurbetin, 'evinde olamama' hissinin, dunyayi bir turlu yurt belleyememenin huznunu icimde surekli gezdiririm. 'sularin otesindeki ulke'yi arayip duruyorum.."

kitabinin son satirlari bunlar sayar'in. demis ve kacmis.

kacasim var.  sularin otesindeki ulkeye dogru kacasim.

----

ve mostar..

insanlar henuz uyanmamisken, sehir adeta olu iken.. tek basina koprude gezinmek, sokaklarinda kendi ayak seslerini dinlemek, uzun uzun bakmak kopruye..bakmak ki, gozlerin kopruye her degdiginde heyecandan kalbinin ritminin bir sure bozacagini bilerek, bunu hissederek.