iki yil sonra tekrar ise basliyor olmak yeniden.. hemde ayni yerde.. karmasik duygular icindeyim. cok ani oldu, henuz alglayamiyorum.. ama yarin gercekligin tam da kucagina dusmus olacagim.

su an oldugum yerden esaret yeniden basliyor, yarin zincilerle baglanacagim oldugum yere gibi geliyor. yilda 13 is gunune indirgenmis bir ozgurluk bunun adi, yada esaret. yesil pasaportum da alinacak elimden. artik aklina esip gitmeler, gelmeler olamayacak. hergun gunduzleri icinde gecirmek zorunda oldugum bir hapishane sanki :ppp dogru yada yanlis, hissettiklerim bunlar.



birkac gun once ispanya dan geldim. ise baslamadan son gezis. avrupa da surada burada ziyan ettigim gezmelere acidim. ispanya!! hep derdim ilk gitmem gereken yere son gidiyorum diye ama gidince birkez daha anladim. oyle guzeldi ki..

ucagim madrid eydi, oradan granada ya gectim ve hep orada kaldim. bir gun de cordoba yi gormeye gittim. kelimeler zor tarif edebilecegim bir guzellik endulus. cok uzun senelerdir endulus gormek isteyisim de ne kadar hakliymisim cok iyi anladim.



fotograflarim kardesimin pc sisinde kaldi, o gelince tekrar yazar tekrar foto eklerim diye dusunuyorum, sadece elimde olan 2-3 foto yu ekleyecegim simdilik.



endulus te olmak, alhambra yi, alhambra nin her bir duvarinda milyonlarlaca kez yazili "allah tan baska galip yoktur" ifadesini gormek hissetmek, albayzin sokaklarinda gezmek, oglen olunca granada nin sicaginda yerli halk gibi siesta yapip aksam sis gozler ve uyku mahmurluguyla yeniden dogmus gibi canlanan sokaklarina cikmak, aksam serinliginde albayzinde camide olmak, cami bahcesinden sakince karsi tepeyi alhambra yi izlemek, granada da yerlesik araplarin carsilarinda gezmek, yine araplarin cafe lerinde cay icmek, avrupa insaninin donukluguna inat ispanyol insaninin sicakligini hissetmek, hic ingilizce bilmemelerine once bir sasirip sonra ispanyolcalarina anlamasak da hemencik alisivermek, kurtuba da caminin sutunlari arasinda kaybolmak, farkli dinlerin filozoflari ibn rusd, ibn meymun un birkac sokak arayla heykellerini gormek, heykellerin baslarinda yahudi filozoflarinkinde bile sarik olusuna sasirmak, "convivencia" yi hissetmek.. ve uzulmek, endulus un oksuz kalmisligina.. enduluse gitmenin adinin aslinda heyecandan ote huzun olacagini hic tahmin etmemistim.

boyle olmayacak, saymakla bitmeyecek. yarin iste ilk gunum, erken yatmam lazim.




wish me luck, i am a bit nervous :/