tr ye donusumun yaklastigi su son gunlerde tekrar derin bir sorgulama icindeyim dondugum yer hakkinda. israil in vicdansizligi (ne kadar denilse az, vicdansizlikla sinirlayayim) bir yana, turk medyasinin, sozumona turk 'aydin'inin mide bulandirici, son derece cahil, insanliktan yoksun durumu.. 'bunun icin kacmadik mi, bu donus niye?' sorusunu soruyorum kendime gun boyu. umitsizligim katlaniyor.. simdi bir yazida okudum (bilincli bir gazete okumayicisiyim da, bu rast geldi), bunlarin durumunu secici korluk ve unutkanlik olarak tanimlamis.

"Gerçek şu ki...
Ortadoğu'ya ruhen yabancı bunlar.
Uzaklar!
Hatta içten içe tiksiniyorlar o coğrafyadan!
1980'lerin ortalarından beri kalplerinden Filistin'i de sildiler.
O coğrafyada İsrail olmasa kafalarını çevirip Ortadoğu'ya hiç bakmayacaklar!"

yuzlerini goresim, seslerini duyasim yok. buraya kadar ulasmiyordu sesleri, tr de ne yapacagim, ne yapacagiz..