ruyayla gercegi karistirdigim cok olmustur. hele ki boyle bir yerden baska yere savruldugum vakitler, duzenim yokkken. bu aralar "korkma ben varim"i okuyorum. ruyalarim kitaba karisiyor, kitap da ruyalarima bulasiyor :) nasil bir tattir romanlarini okumak sefkili yazar.

daha da komiki onceki romaninda ki karakterleri artikin nasil yedirdiysem hayatima, bu romanda da bazen birden karsima cikiverince ayni isimler "aaa bu kimdi, taniyorum ben bu kizi, mentes nerden taniyor" oluyorum. ihi ihi. zibittim iyice.