"Dünya üzerindeki en hazin yer, dünya üzerindeki en periþan halk (olarak) kendi yüzümüzü kaybediyoruz, fakat baska bir kimseninkini de kabul etmiyoruz; parçalaniyoruz ancak kabul edilmiyoruz; herkesin yabancisiyiz, hatta akrabasi olduklarimizin ama bizimle akraba olmak istemeyenlerin bile. Dünyalarin kesisme noktasinda yasiyoruz, halklarin sinirinda; herkesin etkiledigi ve her zaman birilerine karsi suçlu bulunan... Tarihin dalgalari kayalar gibi vuruyor bize…"
"…the saddest place in the world, the most miserable people in the world, we are loosing our own face, but we can not accept somebody else's, we are plucked off, but we are not accepted, we are foreigners to everyone, even to those we are related to, and to those that do not want to be related to us. We live on the crossroad of the worlds, on the border of the peoples, affected by everyone, always guilty for somebody. The waves of history hit us like rocks …"
(M. Selimoviç, 1967)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder